در عصر جهانی شدن، شهرهای بزرگ در حال بازیابی نقش خود در مناسبات بین المللی اند، لذا وارد عرصه بازیگری در روابط بین المللی شده اند و نقش کلیدی در تبادلات فرهنگی و اقتصادی به عهده دارند. در این راستا مفهوم دیپلماسی شهری با قرار دادن شهرها به عنوان عرصه عمل تعاملات جهانی از طریق عوامل و روندهای مختلف در جهت نیل به اهداف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در راستای منافع ملی مطرح می شود. توسعه فضاهای عمومی می تواند به عنوان یکی از الزامات زیربنایی در جهت افزایش بهره وری و کیفیت زندگی و به عنوان یکی از سناریوهای تقویت دیپلماسی شهری در ابعاد توسعه ای، فرهنگی و اقتصادی مطرح شود. در محیط رقابتی اقتصاد جهانی و با نئولیبرال شدن سیاست های شهری ساختارها و فرایندهای شکل دهنده به فضاهای شهری متفاوت از دوره های قبل شده اند. از آنجا که در چشم انداز طرح های توسعه شهری اغلب شهرهای بزرگ کشور نیل به جایگاه جهانی و ایفای نقش در این مقیاس ذکر شده است، هدف این مقاله تبیین تعدادی از جریان ها و عوامل برجسته تر شکل دهنده – دگرگون کننده فضاهای عمومی شهری در فضای اقتصادی نئولیبرالیسم جهانی است تا با واکاوای تبعات منفی و مثبت آن بتوان در انتخاب راهکارهای مناسب برای توسعه ی فضاهای شهری بومی رقابت پذیر در کشور، با نگاهی دقیق تر دست به انتخاب زد. روش پژوهش در این نوشتار مبتنی بر روش توصیفی – تحلیلی می باشد. به منظور جمع آوری داده ها از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است.

کلمات کلیدی