در این پژوهش عملکرد تعاونی‌های تولید در ارائه خدمات زیرساختی به روستاهای تحت پوشش و تأثیر آن در توسعه کشاورزی پایدار مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل 2678 نفر از کشاورزان در 12 روستای دارای تعاونی تولید روستایی شهرستان نیشابور است. بدین منظور 243 نفر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای و تصادفی بر اساس فرمول کوکران، به عنوان نمونه‌ آماری تعیین گردید. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. ابتدا عملکرد تعاونی‌های تولید در ارائه خدمات زیرساختی توسعه کشاورزی به روستاهای تحت پوشش با استفاده از 11 شاخص ارزیابی، مقایسه و رتبه‌بندی شده‌اند. نتایج حاصل نشان می‌دهد که روستاهای تحت پوشش تعاونی‌های فوشنجان، سیمرغ 5 و سیمرغ 4 با سطح عملکرد 0.896، 0.471 و 0.398 خدمات زیرساختی بیشتری را نسبت به سایر روستاها، دریافت نموده‌اند. در مرحله بعد پایداری کشاورزی در قالب 13 شاخص اقتصادی، 16 شاخص اجتماعی و 20 شاخص زیست‌محیطی از دیدگاه کشاورزان در روستاهای تحت پوشش تعاونی‌های تولید، مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان می‌دهد میانگین پایداری کشاورزی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی ، به ترتیب 2.74، 3.33 و 2.41 است. بر این مبنا تأثیر تعاونی‌ها در بعد پایداری اجتماعی قوی‌تر، اما در بعد پایداری اقتصادی متوسط و در بعد پایداری زیست‌محیطی، اثرات ضعیف بوده است. نتایج تحقیق همچنین نشان می‌دهد که میانگین پایداری کشاورزی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، در روستاهایی که خدمات بیشتری را از تعاونی‌های تولید دریافت نموده‌اند مانند روستاهای فوشنجان، اردمه و اسحاق‌آباد، عموما بالاتر از سایر روستاهای تحت پوشش تعاونی‌هاست.

کلمات کلیدی