در حال حاضر کشور ایران با یش از ۲ هزار گونه گیاهان دارویی، رتبه پنجم دنیا را به لحاظ تنوع گونه گیاهی به خود اختصاص داده است. اما متاسفانه عدم وجود مدیریت پایدار در حفظ گونه های دارویی مرتعی کشور و برداشت بی رویه در این زمینه گاها موجب زوال گونه های متنوع دارویی مراتع گردیده است. لذا تحقیق حاضر باهدف تحلیل کمیت و کیفیت بهره برداری گونه های دارویی از مراتع شهرستان چناران صورت گرفته است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از جنبه هدف پژوهشی کاربردی می‌باشد، تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS انجام شده است، واحد تحلیل در این مطالعه 245 خانوار روستایی در 16 روستای شهرستان چناران بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در کلیه روستاهای مورد بررسی، روستائیان به برداشت گیاهان دارویی (عمدتا زیره سیاه، آنغوزه، کاکوتی، چای کوهی و آویشن) از مراتع می پردازند، روستاهای رادکان، اسجیل و بقمچ به ترتیب با 56، 49 و 39 خانوار روستایی بالاترین بهره برداران از مراتع را در بین روستاهای مورد بررسی به خود اختصاص داده اند. در بین گیاهان برداشتی از مراتع حجم برداشت آنغوزه و زیره سیاه بیشتر از سایر گیاهان بود که لزوم برنامه‌ریزی و استفاده مطلوب، منطقی و بهینه از این منابع ضرورتی اجتناب ناپذیر است.

کلمات کلیدی