جیکوبز در مقام یک روزنامه نگار به طور متوالی درباره فریفتگی و هیاهوی شهرها می نویسد. او هیچ نوع آموزش حرفه ای درباره برنامه ریزی شهری ندیده و هیچ گاه نیز این عنوان را برای خود به کار نبسته است. حس مشترک، مشاهدات عینی و تجربیات شخصی عوامل راهنمای او در بررسی هایش هستند. او با تکیه بر مشاهدات و احساساتش نشان می دهد چرا برخی مکان ها کار می کنند و بعضی دیگر نه و برای بهبود شرایط آنهایی که کارایی لازم ندارند، چه می توان انجام داد. مشاهدات او در این خصوص باعث ایجاد انقلابی در برنامه ریزی شهری شده است. برخی از افکار او که روزی احمقانه خوانده می شد مانند کاربری مختلط، بلوک های کوتاه، تمرکز تراکم جمعیت و مراکز شهری فعال اکنون مورد تصدیق همگان است. او در کارهای اخیرش بر موضوع شهرهای خلاق برای پیشرفت های اقتصادی و اجتماعی تاکید دارد. این نوشتار دیدگاه های او در این خصوص را معرفی می کند.

کلمات کلیدی