هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودتنظیمی پژوهش و عملکرد پژوهشی بود.روش پژوهش توصیفی از نوع همستوتگی و بوودکوه حجوک کول آن بور 1351-59 جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد در سوا) نفر بوود. از جامعوه مورکور بوراسواس فرموو کووکران و اجورای 3113اساس اعلام آموزش دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی ( دانشجو به روش نمونهگیری سهمیهای انتخاب شد.ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خودتنظیمی پژوهشی و عملکورد 279مقدماتی پژوهشی بود. جهت تجزیهوتحلیل دادهها از میانگین، انحراف معیار، همستتگی پیرسون، رگرسیون ساده و چندگانه استفاده گردیود . نتایج ضریب همستتگی پیرسون نشان داد که بین خودتنظیمی پژوهشی و عملکرد پژوهشی همستتگی مثست معناداری وجود دارد، نتایج رگرسیون ساده نشان داد که خودتنظیمی پژوهشی میتواند عملکرد پژوهشی را پیشبینی کند؛ بنابراین؛با تقویت مهارتهای خودتنظیمی میتوان عملکرد پژوهشی دانشجویان را بهسود بخشید.

کلمات کلیدی