ما در این مقاله به دو پرسش اصلی پاسخ می دهیم: ویژگی های سبک شناسانة نثر سنائی به عنوان یکی از نویسندگانی که در دورة گذار از سبک خراسانی به سبک عراقی قرار دارد، چیست؟ دوم این که آیا می توان بر اساس بررسی های سبک شناسانه و از طریق مقایسة نامه های او با اشعارش به این نتیجه رسید که کدامیک از این هفده نامه واقعاً از آن اوست و کدام یک منسوب به وی؟ در پاسخ به پرسش نخستین نشان داده ایم که سبک سنائی در مکاتیب، «بینابین» است و بر این اساس می توان او را از نمایندگان دورة گذار نثر فارسی از سبک خراسانی به عراقی به شمار آورد و در مورد سؤال دوم نیز به این نتیجه رسیدیم که جز نامة هفدهم، که به احتمال بسیاز زیاد از آن سنائی نیست، بقیة نامه ها از ویژگی های سبکی نزدیک به هم برخوردار بوده و به اصح احتمالات نویسندة همة آن ها سنائی است؛ به خصوص که قرائنی در اشعارش نیز یافت می شود که این نظر را تأیید می کند.

کلمات کلیدی