زمینه و هدف: مدیریت پسماند شهری همواره یکی از چالش های عمده شهرهای بزرگ بوده است. تولید انرژی به صورت بیوگاز راه حلی قابل قبول شناخته شده است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر درصد جامد کل و پیش تصفیه قلیایی بر تولید بیوگاز و تخریب پذیری‌ زیستی پسماند جامد شهری است. مواد و روش ها: آزمایشات در هاضم هایی از جنس شیشه به حجم L 1 و در دمای °C 37 با سه سطح درصد جامد کل (5، 10 و 15 درصد) در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار انجام شد. حجم بیوگاز تولید شده، میزان متان و تغییرات pH به صورت روزانه اندازه‌گیری شد. در هر روز جهت اختلاط بهتر، هاضمها به صورت دستی به مدت 30 ثانیه تکان داده میشدند. جامد کل، جامد فرار، درصد کربن و نیتروژن موجود در ماده خام و همچنین نسبت کربن به نیتروژن توسط استاندارد APHA اندازه گیری شد. یافته ها: بیشترین عملکرد متان در 5 درصد جامد کل و با بیشترین حذف جرم ماده فرار به‌دست آمد. براساس این، اثر پیش‌تصفیه با استفاده از هیدروکسید سدیم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که پیش تصفیه با هیدروکسید سدیم به‌طور قابل‌توجهی باعث بهبود تجزیه پسماند آلی جامد شد به طوریکه پس از 25 روز، تولید بیوگاز 38/30 درصد بیشتر از هاضم تصفیه نشده بود. حداکثر تولید متان برای هاضم شاهد و تصفیه شده به ترتیب mL/g TS 35/83 و mL/g TS 132 به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج فعالیت آزمایشگاهی نشان داد که پیش‌تصفیه قلیایی و درصد جامد کل 5، به‌طور قابل‌توجهی باعث بهبود تجزیه پسماند آلی جامد شده و درنتیجه تولید بیوگاز و متان آن افزایش می یابد.

کلمات کلیدی