تنش خشکی یکی از مهم‌ترین تنش‌های غیر‌زنده می‌باشد که اثرات نامطلوبی در تولیدات گیاهی دارد. سیر به‌علت دارا بودن خواص دارویی بی‌شمار، از گیاهان مهم دارویی به‌شمار می‌رود. به‌منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش خشکی و تراکم بر محتوی نسبی آب برگ، محتوی پرولین، قند‌های محلول، کلروفیل a، کلروفیل b، نسبت کلروفیل a/b، کلروفیل کل، کاروتنوئید و نسبت کاروتنوئید به کلروفیل دو اکوتیپ سیر، آزمایشی به‌صورت اسپلیت-فاکتوریل در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در شهرستان سمنان انجام شد. در این آزمایش سه سطح تنش خشکی براساس ۶۰ و ۸۰‌درصد نیاز آبی سیر در شرایط اقلیمی سمنان و به‌همراه تیمار شاهد (۱۰۰‌درصد نیاز آبی)، به‌عنوان عامل اصلی و ترکیب فاکتوریل از تراکم در سه سطح ( ۳۰ - ۴۰ و ۵۰‌بوته در متر‌مربع) و رقم در ۲‌سطح طرود و طبس به‌عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. تراکم کاشت، اثر معنی‌داری بر هیچ‌‌یک از صفات نداشت. اعمال تنش خشکی باعث کاهش معنی‌داری در محتوی نسبی آب برگ شد. اکوتیپ طبس دارای محتوی نسبی آب بالاتری نسبت به اکوتیپ طرود بود. در اثر تنش، محتوی قند‌های محلول به‌طور معنی‌داری افزایش یافت، اما مقدار پرولین تغییر معنی‌داری نشان نداد. در سطوح مختلف آبیاری، تفاوت معنی‌داری در مقادیر کلروفیل a، کلروفیل b وکلروفیل کل مشاهده نشد؛ در صورتی‌که این صفات و مقدار کاروتنوئید به‌صورت معنی‌داری در اکوتیپ طبس بالاتر از اکوتیپ طرود بود. با تشدید تنش خشکی به سطح ۶۰‌درصد نیاز آبی، مقدار کاروتنوئید به‌طور معنی‌داری کاهش یافت.

کلمات کلیدی