همواره گردشگرانی به مقاصد گردشگری سفر میکنند. بسیاری از مقصدهای گردشگری، همسایگانی از انسانها را پیرامون خویش دارند که در آن جا زندگی میکنند. از میان این همسایگان، تعداد اندکی از مسافران میزبانی میکنند و بسیاریدیگر با وجود داشتن قابلیت میزبانی، منفعل هستند. گردشگران برای رفع نیازها و تأمین رفاه خود به ارائه خدمات از سوی میزبانان نیازمندند. در صورتی که میزبانان از حالت انفعال خارج شوند و متناسب با نیازهای گردشگران به آنها خدمات ارائهدهند، گردشگران بیشتری به مناطق آنها جذب خواهند شد و گردشگری در منطقه آنها رونق خواهد گرفت و پیامدهایمثبتی، از جمله اشتغالزایی و... را نیز در پی خواهد داشت. بالفعل شدن میزبانان، به ویژه در آن دسته از مناطق گردشگری که هنوز به عنوان مقصدهای گردشگری مطرح نشدهاند، درحالی که این قابلیت را در خویش دارند، از اهمیت بیشتریبرخوردار است. این قابلیت در ظرفیتهای اکولوژیک گستردهای که در سرزمین ما موجود است، به شدت به چشم میخورد. روستاهای ایران، سرشار از چنین ظرفیتهایی هستند. از این ظرفیتها با عنوان مقصدهای بالقوه گردشگری یاد میشود کهبالفعل شدن این مقصدها به وسیله میزبانان بالقوهای که در آن مناطق ساکن هستند، سبب افزایش مقصدهای گردشگریمیشود و آثار مثبتی نیز برای خود میزبانان، گردشگران و در سطح کلان برای جامعه در پی خواهد داشت.

کلمات کلیدی