بحث از تساوی زن و مرد از مهمترین مسائلی است که ذو جهات بوده و نتایج حاصل از مباحثات در آن، متاثر از مبادی فلسفی، اعتقادی و اجتماعی هر شخص می باشد. در این مسئله علامه طباطبایی از منظر مفسر دین، بدون توجه به امور مربوط به آفرینش و تاثیرات آن در اجتماع، زن و مرد را از لحاظ ارزشی یکی می داند و تفاوت ها را ناشی از تفاوت های فطری در خلقت ظاهری و باطنی و ارزشگذاری های ناعادلانه را ناشی از اعتبار اجتماعی و تاریخی می داند. آیت الله جوادی آملی از منظر یک فیلسوف مسئله را به لحاظ منطقی و فارغ از مباحث تفسیری، سالبه به انتفاع موضوع دانسته و جملات ناظر به تساوی ارزشی را نادرست می داند چراکه نوعا جنسیت را امری غیر حقیقی و اعتباری تلقی می کند. مسئله اصلی مقاله آن است که مبانی هر یک از این دو رای که علی رغم مساوی نبودن در رویکرد های طرح مسئله تقریبا در نتایج مساوی یکدیگر هستند چگونه طراحی شده است. از نظر علامه طباطبایی تفاوتها به خلقت بازگشته و ارزشگذاری های متفاوت برآیندی از حسن و قبح های اعتباری می باشد. از نظر آیت الله جوادی آملی تفاوت ها به تفاوت در ظهورات حق باز می گردد.

کلمات کلیدی