امروزه نظام آموزشی و فضای آموزشی از یک خواستگاه نیستند. نظام آموزشی بر معماری مدارس تاثیر مستقیم دارد و معماری نیز بر نحوه اجرای این نظام تاثیر می گذارد این رابطه دو طرفه زمانی ما را به یک فضای مطلوب رهنمون می سازد که معماری ظرف خوبی برای روش های آموزشی نوین در مدارس امروز باشد. با ارزیابی های به عمل آمده از محیط های آموزشی در مقطع پیش از دبستان ملاحظه می گردد که بخش اعظم آن را کلاس ها و سایر فضا های بسته و غیر استاندارد تشکیل می دهدکه اکثر عملکردها و توجهات، معطوف به فضاهایی خارج از الگوی تعریف شده برای آن شیوه ی آموزشی می باشد. امروزه در تهران و بسیاری از شهر های بزرگ شاهد تغییرات و پیشرفت های زیادی در کیفیت تعلیم و تربیت هستیم و مباحثی چون نظریه ی هوش های چند گانه و به کار گیری آن در کلاس، یا به کارگیری روش مونته سوری برای کودکان زیر سن 12 سال، بحث هایی است که در بسیاری از مجلات شاخه ی تعلیم و تربیت دیده می شود. در این مقاله با معرفی شیوه مونته سوری به عنوان یکی از روشهای آموزشی و تربیتی مبتنی بر روانشناسی کودک که با قدمتی بیش از یک قرن، الهام بخش معلمان و مسئولین آموزش و پرورش در سراسر دنیا بوده است و همچنین با معرفی ویژگیهای محیطی تعریف شده برای این شیوه و به هدف پاسخگویی به میزان انطباق بین فضاهای آموزشی با سیاستهای بیان شده در این شیوه، می پردازد .روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی – تطبیقی است، در این رابطه مختصات معماری فضاهای آموزشی و الگوهای تعریف شده در آن، تجزیه و تحلیل گشته و در نهایت با بررسی اطلاعات به دست آمده از این تحلیل ها، عوامل انطباق فضا با شیوه ی تعریف شده برای آن و تاثیر پذیری آنها از یکدیگر تعیین می گردد.

کلمات کلیدی