از دیر باز تواتر قرآن از جملة مسائل بنیادین علم قرائت بوده که به دلیل طرح پاره ای مسائل پیرامونی،کیفیت آن به خوبی فهم نشده است؛برخی در مسیر دفاع از قرآن وانگیزش مذهبی ،قائل به تواتر قرائت ها شده وبعضی نیز تواتر قرآن را به میزان معینی از آیات محدود نموده اند.همچنین در دوران معاصر،برخی از مفسران و محققان تنها قرائت حفص از عاصم را متواتر و شایسته اعتنا قلمداد نموده و به سایر قراءات وقعی ننهاده اند. پزوهش حاضر در راستای تبیین این مسأله ،کاربرد تواتر را در سه حیطه تواتر نص قرآن،تواتر قرائت های هفت یا ده گانه و نیز قرائت حفص از عاصم مطرح نموده وکوشیده است با نگاه تاریخی-تحلیلی و با طرح ونقد دیدگاه های مختلف،تصویر واضحی از تواتر قرآن وچگونگی آن ارائه نماید.ودر نهایت باتاکید برلزومتواتر قرآن،این نتیجه به دست آمده که منظور از این تواتر،تواتر سیاهه قرآن است که مهمترین ضابطه پذیرش هر قرائت بوده ومنحصر به قرائت حفص از عاصم نیست.

کلمات کلیدی