امروزه تسهیم دانش به عنوان یکی از زیر فرآیندهای مدیریت دانش، برای بهبود عملکرد سازمانها و افزایش عملکرد اجزاء مختلف یک سازمان، از جمله منابع انسانی میباشد. کارکنان می توانند از طریق تسهیم دانش، تجارب و تخصصهای خود را در اختیار سایر کارکنان قرار دهند و به این ترتیب باعث بهبود عملکرد یکدیگر و در نهایت منجر به بهبود عملکرد سازمان شوند. در این پژوهش، تأثیر تسهیم دانش صریح و تسهیم دانش ضمنی بر عملکرد کارکنان شرکتهای فعال در مراکز رشد و پارک علم و فناوری در شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش پژوهش، پیمایشی- همبستگی است. تسهیم دانش به منزلة متغیرهای مستقل، عملکرد کارکنان به منزلة متغیر وابسته در نظر گرفته شد. جامعة آماری تحقیق حاضر به تعداد تقریبی 120 نفر است. براساس حجم جامعه، نمونه ای متشکل از 95 نفر از طریق فرمول کوکران، با روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شد.روایی محتوایی پرسش نامه توسط متخصصان و اساتید دانشگاه ارزیابی و تأیید شد. همچنین روایی سازه های پرسش نامه نیز با استفاده از تکنیک تحلیل عاملی تأییدی مورد ارزیابی و تأیید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی و تأیید گردید. برای آزمون فرضیات تحقیق از مدل معادلات ساختاری استفاده شد که یافته¬های تحقیق، تأثیر تسهیم دانش صریح و ضمنی را بر عملکرد کارکنان تأیید نمود.

کلمات کلیدی