یکی از موضوعات مهم زبان‌شناسی که امروزه ارتباط بسیار عمیقی با حوزه انسان‌شناسی شناختی یافته‌است، موضوع پیدایش زبان‌های جدید می‌باشد. به نظر می‌رسد این مفهوم که با نظریه «بیکرتون» با عنوان معرفی «زبان‌های پی‌جین و کریول» کم‌کم جای خود را در تحقیقات زبان‌شناسی مدرن پیدا کرده، تنها مطالعات خود را برای اثبات این فرضیه بر روی زبان‌های سرخ‌پوستی، اقیانوسیه و بخش‌هایی از آفریقا به عنوان مستعمره معطوف ساخته‌است، در حالیکه با بررسی تاریخی و ریشه‌شناسی سایر زبان‌های زندة دنیا ازجمله؛ زبان اردو نیز می‌توان مشابهت‌هایی را بین خصوصیات شمرده شده از سوی طرح کنندگان این فرضیه و زبان اردو یافت و آن را به عنوان یک دست‌آورد علمی در حوزه زبان‌شناسی معرفی نمود. این پژوهش ضمن بررسی تاریخی شکل‌گیری زبان اردو و اثبات انطباق بخش‌هایی از آن با فرضیه زبان‌های پی‌جین و کریول بر نظریة زبانی «اصول همگانی نحو» و نقش فرهنگ در ایجاد زبان‌های پی‌جین و کریول به عنوان اصول بنیادین ساخت زبان‌های جدید نیز تأکید داشته و آن را با شواهدی از زبان اردو در اختیار پژوهشگران قرار می‌دهد.

کلمات کلیدی