باتوجه به رشد سریع شهرها دردهه های اخیر، بافت های تاریخی غالباً مورد بی توجهی قرارگرفته وبا مشکلاتی از جمله ناکارآمدی زیرساخت ها، شبکه ی حمل و نقل وکمبود خدمات محلی روبه رو شده که باعت کاهش حس تعلق، امنیت و منزلت اجتماعی شده است. مجموعه این موارد مهاجرت های درون شهری ساکنین و کم توجهی به هویت محلی را به دنبال داشته و به همین دلیل مسائل مربوط به بافت های فرسوده تبدیل به یکی از مهم ترین دغدغه های مدیریت شهری شده است. رویکرد های مختلفی به منظور مواجهه با این مشکل مورد استفاده قرار گرفته است که از بین آن ها باز آفرینی فرهنگ مبنا با حداقل مداخلات و بیشترین استفاده از میراث تاریخی شهری ملموس و نا ملموس، مناسب ترین رویکرد برای توسعه درونزای شهری در بخش های ارزشمند تاریخی محسوب می شود. در مشهد نیز بخش هایی از بافت تاریخی اطراف حرم مطهر به دلیل قدمت زیاد و عدم به روز رسانی کالبدی و عملکردی با مشکلات زیادی روبه رو بوده است. از طرفی با توجه به موقعیت ویژه این محدوده درجذب گردشگر و جذب سرمایه مالی و غیر مالی و پتانسیل های تاریخی- فرهنگی موجود در بافت، به منظور معاصر سازی بخش های ارزشمند این محدوده، رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا با هدف ارتقای هویت و منزلت اجتماعی محدوده به خصوص در راستای پیشبرد اهداف مشهد 2017 می تواند مورد توجه قرار گیرد. اهداف تبعی که در مرحله بعد مد نظر می باشد شکوفایی اقتصادی، اشتغال زایی، شکوفایی اجتماعی و خودباوری و بهبود کیفیت زندگی می باشد. این مطالعه به تبیین رویکرد بازآفرینی فرهنگ مبنا به عنوان رویکردی در معاصرسازی بافت های درون شهری می پردازد که با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی- تحلیلی در دو بخش مطالعات اسنادی و برداشت های میدانی در بخشی از نمونه موردی بازار سرشور صورت گرفته است و به دنبال ارائه پیشنهاداتی بر اساس مبانی نظری محله های فرهنگی و رویدادمدار برای معاصر سازی حوزه مورد مطالعه در مواجهه با برنامه مشهد 2017 می باشد

کلمات کلیدی