قارچ های میکوریزی آربوسکولار بخش مهمـی از سیسـتم ریشـة اغلب گیاهان خاکزی هستند که نقش مهمی در بهبود تغذیه و رشد گیاهان دارند. این قارچ ها علاوه بر افزایش جذب عناصر معدنی کم تحرک، در پاسخ گیاه به تنش های محیطی نیز تاثیرگذار هستند و یکی از مهم ترین عوامل کنترل زیستی به حساب می آیند. اثرات همزیستی با قارچ های میکوریزی آربسکولار بر بیمارگرها، آفات و علف های هرز در بسیاری از گونه های گیاهی مورد بررسی قرارگرفته است. در این بین افزایش مقاومت گیاهان همزیست در مقابل بیمارگرهای خاکزی در بسیاری از ارقام زراعی ثابت شده است. بهبود تغذیه گیاه، تغییر مورفولوژی و ساختار ریشه و تاثیر بر ترکیبات ترشح شده از ریشه در گیاهان همزیست با قارچ های میکوریزی از جمله سازوکارهای این قارچ برای بهبود تحمل گیاه نسبت به بیماری به حساب می آید، همچنین این قارچ ها از طریق رقابت با بیمارگرها برای ترکیبات فتوسنتزی و جایگاه تکثیر و با تغییر فلور میکروبی ریزوسفر، وقوع بیماری را کاهش می دهند. از طرف دیگر، تشکیل اجتماعات قارچ-ریشه با تاثیر بر سیستم آنتی اکسیدانی و از طریق شبکه ای از وقایع که در آن پراکسید هیدروژن، جاسمونات و متابولیسم کربن و نیتروژن نقش دارند، مقاومت گیاه به بیمارگرها را موجب می شود. همزیستی با قارچ های میکوریزی بر تراز هورمون های جاسمونات و سالیسیلات تاثیرگذار است، به طوری که پاسخ های دفاعی وابسته به جاسمونات را تقویت و پاسخ های دفاعی وابسته به سالیسیلات را مهار می کند. درواقع حضور این قارچ ها در ریشه، از نفوذ بیمارگرهای خاکزی جلوگیری کرده و همزمان در اندام هوایی نیز، نسبت به بیمارگر مقاومت ایجاد می کند. افزایش محتوای جاسمونات در گیاهان همزیست با قارچ های میکوریزی، نقش جاسمونات به عنوان مولکول علامت رسان در مقاومت القا شده توسط قارچ های میکوریزی را تائید و تقویت می نماید.

کلمات کلیدی