در عصر حاضر شهرها مهم‌ترین مراکز سکونت‌گاهی بشر محسوب می‌شوند و ازاین‌رو شاهد تمرکز زیاد جمعیت، سرمایه، مراکز، تأسیسات و... در آن‌ها هستیم. تمرکز و تراکم جمعیت، سرمایه و مراکز و تأسیسات مختلف در شهرها ضمن این‌که دربردارنده آثار و پیامدهای مختلف اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و زیست‌محیطی است، ازنظر دفاعی-امنیتی آن‌ها را به اهدافی استراتژیک در جنگ و حملات نظامی و تروریستی تبدیل نموده است. تجربه جنگ‌های قرون گذشته و کنونی در عراق، کوزوو، یمن و... نشان می‌دهد که مراکز و تأسیسات حیاتی شهرها به‌ویژه زیرساخت‌های حیاتی مانند زیرساخت آب، برق، انرژی جزء اهداف اولیه واصلی هستند که موردتهاجم قرار می‌گیرند. پدافند غیرعامل، در بردارنده مجموعه اصول و ملاحظات دفاعی-امنیتی است که رعایت آن‌ها می‌تواند به پایداری و بقای سیستم کمک شایانی نماید. بر این اساس، این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی میزان آسیب‌پذیری عناصر و بخش‌های مختلف زیرساخت آب در برابر حملات نظامی و تروریستی می‌پردازد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد، باوجود اهمیت بسیار زیاد آب در تداوم زندگی عادی در شهر و نیاز شدید و روزانه شهروندان و بخش‌های مختلف شهری به آن، عناصر و بخش‌های مختلف این زیرساخت شامل تأمین، حمل، ذخیره، پالایش و تصفیه و توزیع در برابر حملات نظامی و تروریستی به‌شدت آسیب‌پذیر هستند. به‌ویژه آن‌که طرح حفاظت و امنیت از عناصر این زیرساخت در برابر چنین تهدیداتی در سطح پائینی قرار دارد. بدون تردید رعایت اصول و ملاحظات دفاعی-امنیتی در مکان گزینی، طراحی، ساخت، مدیریت این مراکز و تأسیسات شرط اصلی برای پیشگیری و جلوگیری از حملات نظامی و اقدامات تروریستی و کاهش خسارات احتمالی است.

کلمات کلیدی