از مهمترین موضوعات مطرح در مدیریت، ماندگاری و تمایل به ماندن در محلّ کار سازمانی است. سازمان­ ها هزینه‌های زیادی صرف جذب، آموزش و نگه داری نیروی انسانی متخصّص می­ کنند، ولی در صورت فراهم­ نبودن شرایط مناسب با مشکل ترک سازمانی مواجه خواهند شد و این نیروهای ارزشمند با­ سختی و یا نارضایتی سازمان خود را ترک می­ کنند. از این ­رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مدیریت برند داخلی و لنگرهای شغلی بر تمایل به ماندن با متغیّر میانجی رضایت شغلی است. این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوة جمع­ آوری داده­ ها، توصیفی- پیمایشی است. با روش نمونه­ گیری تصادفی ساده، 210 نفر از 466 نفر از کارشناسان سازمان مورد مطالعه، پرسشنامه را تکمیل کردند. تجزیه ­و تحلیل اطّلاعات نیز با روش مدل­ سازی معادلات ساختاری (SEM) و نرم­افزار Amos انجام شده ­است. نتایج به­ دست­ آمده نشان می­دهد که معادلات ساختاری به‌کارگرفته­ شده، مدل نظری قوی‌ای برای پیش­بینی تمایل به ماندن از طریق مدیریت برند داخلی، لنگرهای شغلی و رضایت شغلی است. همچنین تأثیر معنی­ دار لنگرهای شغلی بر رضایت شغلی و تمایل به ماندن و تأثیر رضایت شغلی بر تمایل به ماندن و اثر میانجی رضایت شغلی در رابطة بین لنگرهای شغلی و تمایل به ماندن تأیید شده ­است، ولی تأثیرات مستقیم مدیریت برند داخلی بر رضایت شغلی و همچنین بر تمایل به ماندن تأیید نشده ­است.

کلمات کلیدی