از آنجا که انسان و تمام موجودات هستی معلول خداوند متعال هستند، او حقیقت است و انسان و همه موجودات در برابر او مجازی و اعتباری¬اند. علاوه بر این، انسان در زندگی خویش از ابتدا مجبور بوده است تا جهت ادامه آن ابزارهایی را ایجاد و اختراع کند تا بتواند از این طریق هم زندگی¬اش را توسعه بخشد و هم آنچه در ذهن داشته است به دیگران منتقل کند. از این¬رو ابتدا با ایجاد زبان، سپس خط و الفاظ گوناگون این مهم را دنبال کرده است. قرآن کریم از زندگی مجازی و دلبستگی انسان به دنیا با عنوان لهو و لعب یاد کرده است. پس از آن با نوشتن خاطرات و تاریخ تلاش کرده است واقعیت¬های اتفاق را به نسل¬های بعد منتقل کند و با نوشتن داستان¬هایی از زندگی خود، تجربیات اکتسابی خویش را برای نسل¬های بعد به ارث گذاشته¬است. اندک اندک با شبیه¬سازی وقایع اتفاق افتاده از طریق تئاتر، فیلم و ... این انتقال را انجام داده است تا اینکه امروزه با ایجاد ارتباطات الکترونیکی تمامی شکل¬های گوناگون گذشته یکجا در ابزار جدید قرار گرفته¬است. این ارتباطات که به فضای مجازی شهرت یافته است در واقع ابزاری است نو که می¬تواند با سرعت بیشتر و بسیار دقیق¬تر و ارزان¬تر و در برخی موارد رایگان، آنچه را در عالم ذهن و خارج در دسترس دیگران قرار گیرد. با توجه به گستردگی این ابزار، ارتباطات انسانی و گردش اطلاعات و به همین تناسب امکان فریب و گول زدن و وارونه نشان دادن واقعیت¬های موجود، بسیار بیشتر از گذشته شده است. بنابراین با شناخت بیشتر فضای مجازی می¬توان از فرصت¬های به وجود آمده در راه پیشبرد اهداف عالی انسانی بهره¬مند شد و از آسیب¬های آن ممانعت کرد. اما این واقعیت که امکان ندارد زندگی بشر را از عالم مجاز جدا کرد، خود حقیقتی است که از ابتدای آفرینش همراه او بوده و در آینده شکل¬های جدیدتر آن به وجود خواهد آمد. مهم¬ترین راهی که برای جلوگیری از آسیب¬های فضای جدید پیش روی بشر است پناه بردن به تعالیم الهی و اجرای دستورات انبیاء است.

کلمات کلیدی