امروزه یکی از مسائلی که توجه محققان را به خود جلب کرده ، بررسی نقش دانش بومی در توسعۀ درونزا و زیست پذیری نواحی روستایی است زیرا دانش بومی با بهره گیری از بسترهای تجربی، می تواند نقش مهمی در انتقال اطلاعات و باروری قدرت تصمیم گیری در روستاییان داشته باشد و در بهره برداری مطلوب از منابع و امکانات، موثر واقع شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش دانش و تجربیات بومی روستاییان در زیست پذیری مناطق روستایی در دو روستای دوین و توکور شهرستان شیروان است. بنابراین تحقیق از نظر ماهیت، کیفی و به لحاظ هدف کاربردی - توسعه ای است. دراین تحقیق از نظریه بنیانی و تحلیل محتوا استفاده شده است و برای جمع آوری داده ها از تکنیک های مشاهده (مستقیم و مشارکتی)، مصاحبه ( انفرادی، نیمه ساختارمند وگروهی) بهره گرفته شده است. جامعه آماری شامل خبرگان محلی و با تجربه ترین روستائیان کشاورز و دامدار دو روستای دوین و توکور شهرستان شیروان است. برای انتخاب نمونه ها از روش نمونه گیری هدفمند و تکنیک گلوله برفی استفاده شد و از طریق مصاحبه عمیق با 15 نفر از خبرگان محلی، اطلاعات به اشباع کامل رسید. نتایج تحقیق نشان داد ، دانش بومی توانسته نقش موثری در زیست پذیری مناطق روستایی منطقه داشته باشد، به طوری که از یک سو، منجر به تعادل و پایداری مسائل زیست محیطی شده و از سوی دیگر، زمینه را برای مشارکت های جمعی جهت ارتقاء کیفیت زندگی و زیست پذیری در منطقه فراهم کرده است.

کلمات کلیدی