بحث معاد، یکی از مهم¬ترین بحث¬های حوزه¬ی فلسفه و کلام اسلامی به شمار می¬رود. اعتقاد به این¬که بعد از مرگ، انسان¬ها مبعوث می¬شوند و به فراخور اعمال و علومی که کسب کرده¬اند، به کمال لایقِ خود می¬رسند، از اصول دین اسلام محسوب می¬شود. حکیم آقا علی مدرّس زنوزی که از صاحب¬نظران حکمت صدرایی به شمار می¬رود، برخلاف مشرب ملاصدرا، به حشر بدن عنصری در مسئله¬ی معاد جسمانی قائل شده است. در زمینه¬ی نظریه¬ی ایشان، کتب و مقالاتی از جمله کتاب «معاد از دیدگاه حکیم مدرس زنوزی» تألیف دکتر ابراهیمی دینانی، منتشر شده است اما در این مقاله، انتقاداتی متفاوت بر اساس حکمت صدرایی مطرح می-شود و نگاهی به مهم¬ترین استدلال قائلین به حشر بدن عنصری که ظواهر دینی باشد، خواهیم داشت.

کلمات کلیدی