هدف: هدف اصلی این تحقیق، بررسی اثرات هیجانات خودآگاه (غرور، شرم، گناه) بر سطح خلاقیت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد است. روش تحقیق: این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، پیمایشی است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد می باشند که 272 پرسش نامه به روش نمونه گیری تصادفی جمع آوری شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسش¬نامه می باشد و از پرسش¬نامه ای با طیف 5 گزینه ای لیکرت که شامل 40 سوال بود استفاده شده است. روایی محتوا از طریق پیش آزمون و تست خبرگان انجام گرفت. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تأییدی مورد برسی قرار گرفت. به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی استفاده شد. یافته ها: نتایچ حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که غرور اصیل به میزان 346/0، غرور عصبی به میزان 195/0-، احساس شرم به میزان 177/0- و احساس گناه به میزان 204/0 بر خلاقیت دانشجویان اثر دارد که با توجه با این که عدد معناداری برای هر چهار ضریب خارج از بازه 96/1± است می توان هر چهار فرضیه تأیید می شوند. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده می توان گفت که غرور اصیل و احساس گناه رابطه معنادار و مثبتی با سطح خلاقیت دارند درحالی که غرور عصبی و احساس شرم رابطه معنادار و منفی با خلاقیت دارند.

کلمات کلیدی