مقدمه: بین چاقی و عدم تحرک با افزایش خطر ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 ارتباط وجود دارد. بیماری دیابت نوع 2 به عنوان شایع ترین بیماری غدد داخلی محسوب می شود. هدف: هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر تمرین تناوبی هوازی بر سطح سرمی آدیپونکتین، هموگلوبین گلیکوزیله و شاخص مقاومت به انسولین مردان سالمند دیابتی نوع دو بود. روش کار: در این مطالعه‌ی نیمه تجربی که در سال 1395 در شهرستان بجنورد انجام شد، 24 مرد دارای دیابت نوع 2 به روش نمونه گیری در دسترس و انتخاب شدند و به صورت غیرتصادفی به دو گروه مساوی مداخله (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله در یک برنامه تمرینی 8 هفته ای (هر هفته پنج جلسه به مدت 30 تا 45 دقیقه با شدتی معادل 65 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه) به صورت تناوبی هوازی به تمرین پرداختند. برای مقایسه‌ی میانگین‌های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آزمون تی استیودنت در گروه‌های همبسته و مستقل استفاده شد و نتایج در سطح معنی‌داری 05/0≥p آزمایش شدند. یافته ها: میانگین سن و نمایه توده­ی بدن آزمودنی­ها به ترتیب 98/1±12/63 سال و 03/4±04/29 کیلوگرم بر مترمربع بود. نتایج نشان داد افزایش غلظت آدیپونکتین از 38/1 به 48/1 نانوگرم بر میلی لیتر (04/0=P)، کاهش سطح هموگلوبین گلیکوزیله از 62/7 به05/7 درصد(001/0=P)، انسولین از 96/24 به 36/23 واﺣﺪ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﻠﯽ ﻟﯿﺘﺮ (03/0=P)، گلوکز از 83/150 به 58/147 میلی گرم بر دسی لیتر (001/0=P) و شاخص مقاومت به انسولین از 67/1 به 53/1 واحد(007/0=P) در گروه تمرین تناوبی هوازی معنی دار بوده است. تغییرات میانگین­های بین گروهی در متغیرهای آدیپونکتین، هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت به انسولین تفاوت معنی داری بین دو گروه مداخله و کنترل نشان می دهد. (p<0.05) نتیجه گیری: هشت هفته تمرین تناوبی هوازی می تواند به عنوان پروتکل تمرینی مناسب برای حفظ سلامتی در این افراد مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود که پروتکل های تمرینی جدید و متنوع دیگر نیز به ویژه در افراد سالمند و آسیب پذیر مورد بررسی قرار گیرد.

کلمات کلیدی