حدیث«اقرؤا القرآن بالحان العرب» حدیث معروفی است که در حوزه تلاوت قرآن ومباحث فقهی،همواره مورد توجه عالمان قرائت وفقها ومحدثین بوده است وهر گروه متناسب با مشرب عقیدتی فقهی خود، سعی در نفی یا اثبات آن داشته اند.در این مقاله ابتدا منابع واسناد این روایت ،چه از طرق شیعه وچه اهل سنت،مورد نقد وبررسی قرار گرفته وسپس با بهره گیری از کنکاش های لغوی ومطالعات تاریخی،نشان داده شده است که در عصر نبوی وحتی قبل از آن، خوانندگی واستفاده از الحان مرسوم بوده.دین اسلام نیز از نوع خاصی از این هنر تأثیر گذار در انتقال مؤثر پیام خود به مخاطبان، پس از زدودن پیرایه های منفی آن استفاده نموده وقالب آوایی متن ومعنامحور ومنحصر به خود را به کار گرفته.در این پژوهش سعی شده است با قراین خارجی وداخلی موجود در روایت مزبور، اصولی چند برای الحان مورد نظر اسلام ترسیم گردد

کلمات کلیدی