هدف اصلی این پژوهش توصیف و تحلیل جریان¬های دانشی در شبکه دانش سازمانی دانشگاه می باشد. ابتدا به منظور توصیف ساختار و موقعیت کنشگران در شبکه دانش سازمانی دانشگاه فردوسی مشهد از تکنیک تحلیل شبکه اجتماعی استفاده شد. حجم نمونه در این مرحله 147 نفر از کارکنان سه معاونت «آموزشی و تحصیلات تکمیلی»، «پژوهش و فناوری»و «طرح و برنامه» تشکیل دادند. در این مرحله موقعیت کنشگران بر اساس شاخص های مرکزیت در شبکه به دست آمد و کنشگران محوری در شبکه شناسایی شدند. در ادامه به منظور بررسی عوامل تسهیل کننده و بازدارنده جریان دانش در این شبکه مصاحبه نیمه ساخت یافته با 14 نفر از کنشگران محوری در شبکه انجام شد. بر اساس یافته¬های حاصل از پژوهش، گراف آرایش رابطه¬ای کنشگران ترسیم شد و موقعیت کنشگران بر اساس شاخص¬های مرکزیت در شبکه دانش سازمانی دانشگاه به دست آمد. بر اساس یافته¬های حاصل از این پژوهش مهم¬ترین عوامل تسهیل کننده جریان دانش در شبکه دانش سازمانی عبارتند از: ویژگی¬های فردی، توانمند سازی، تعهد مدیریت، فرصت سازی، چرخش شغلی، روابط غیررسمی، کارتیمی، تشویق و ماهیت شغل. همچنین، مهم¬ترین عوامل بازدارنده جریان دانش در شبکه دانش سازمانی دانشگاه فردوسی مشهد عبارتند از: فهم مدیریت دانش، فرهنگ و جو سازمانی، ارزیابی عملکرد، مالکیت دانش، دانش به مثابه یک مزیت رقابتی، امنیت شغلی، ضعف ساختاری، رفتار سیاسی، انگیزه و مسائل معیشتی.

کلمات کلیدی