یکی از مسایل مهم کلامی در سده های آغازین اسلام، شناخت خداوند و توصیف ذات باری تاعالی بوده است. توصیفات ذکر شده در قرآن صورتهای متعددی از تشبیه و تنزیه را بر مسلمین آشکار می ساخت که فهم و توضیح آن نگرشهای کلامی متعددی را به پدیدآورد. این نگرشهای کلامی، علاوه بر تبیین دیدگاههای خود و نقد سایر رویکردها، گاه در جهت تثبیت رای خود به تخریب گروه مخالف و افترا بستن به آنان می پرداختند. امری که بعضا در کتب فرق و گزارشات پسینی فرق نویسان نیز راه یافته است. این مقاله با توجه به گزارش کتب فرق درباره مقاتل بن سلیمان و آرای او درباره تجسیم خداوند به بررسی تفسیر مقاتل بن سلیمان و همچنین جایگاه وی در حوزه حدیث و روایاتی که به وی اتهام تجسیم زده اند، پرداخته و در پایان به این نتیجه رسیدهاست که اتهام تجسیم بی اساس یوده و مشی او در تفسیر و روایت تابع روش اهل حدیث متقدم است که هرگز به تجسیم متهم نشده اند.

کلمات کلیدی