هدف: باتوجه‌به اینکه جمعیت سالمندان رو به افزایش است و نگرش مثبت به آن‌ها پیامدهای مثبتی دربردارد، بررسی عوامل مؤثر و مرتبط با آن موضوعی بااهمیت است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش جهت‌گیری مذهبی در نگرش به سالمندان است. روش‌بررسی: این پژوهش به‌روش توصیفی‌تحلیلی طراحی شد. نمونه شامل ۱۸۰ نفر از دانشجویان ورودی سال ۸۷ رشته‌های روان‌شناسی بالینی، الهیات، پزشکی و پرستاری دانشگاه فردوسی مشهد بود. روش نمونه‌گیری در این پژوهش، نمونه‌گیری هدفمند بوده است، انتظار می‌رود گروه‌های مطالعه‌شده در آینده بیشتر با سالمندان در ارتباط باشند. دانشجویان پرسشنامه‌های جهت‌گیری مذهبی آذربایجانی و پرسش‌نامۀ نگرش به سالمندان کوگان را تکمیل کردند. پایایی و روایی محتوایی و روایی سازۀ پرسش‌نامۀ جهت‌گیری مذهبی قبلاً در ایران احراز شده است. پایایی و روایی سازه و محتوایی پرسش‌نامۀ نگرش به سالمندان را هم محققان احراز کردند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین مردان و زنان ازلحاظ نگرش مذهبی و عامل‌های آن تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۰۱=P)؛ اما بین مردان و زنان ازلحاظ نگرش به سالمندان و مؤلفه‌های آن، تفاوت معناداری یافت نشد. با محاسبۀ ضریب همبستگی پیرسون، مشخص شد که بین جهت‌گیری مذهبی و عامل‌‌های آن با نگرش به سالمندان و مؤلفه‌های آن رابطۀ معناداری وجود دارد (۰٫۰۱>p). نتایج اجرای رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که عامل‌‌های جهت‌گیری مذهبی(عقاید و مناسک و اخلاق) می‌توانند نگرش به سالمندان را پیش‌بینی کنند (۰٫۰۰۰۱=p و ۲۳٫۵۱=۲٬۱۴۸F). نتایج تحلیل پراکنش یک‌راهه (ANOVA) نیز نشان داد که بین میانگین نمره‌های نگرش به سالمندان چهار گروه مطالعه‌شده تفاوت معنا‌داری وجود دارد (۰٫۰۲۷=p). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش مؤید این است که نگرش مذهبی با نگرش به سالمندان رابطه دارد و ما، ازطریق نگرش مذهبی افراد، می‌توانیم نگرش به سالمندان آن‌ها را پیش‌بینی کنیم.

کلمات کلیدی