هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر فعالیت مقاومتی و مکمل ملاتونین بر هورمون رشد در مردان سالمند تمرین نکرده و تمرین کرده رقابتی (گروه تمرین کرده، تعداد = 8 نفر، سن 98/1 ± 75/59 سال، قد 08/7 ± 25/172 سانتی‌متر، وزن 6/14 ± 76 کیلوگرم و گروه تمرین نکرده، تعداد = 7 نفر، سن 9/1 ± 42/61 سال، قد 09/4 ± 14/173 سانتی‌متر، وزن 15/8 ± 71/79 کیلوگرم) بود که به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها دو بار فعالیت مقاومتی را که شامل: پرس سینه، باز کردن زانو، کشیدن میله لت، خم کردن زانو، جلو بازو، ساق پا و پشت بازو بود را با 60 تا 70 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) و 8 تا 12 تکرار با فاصله 4 روز انجام دادند. برای اندازه‌گیری هورمون رشد، نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و 24 ساعت پس از فعالیت جمع‌آوری شدند و با استفاده از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای مقایسه بین گروه‌های ورزشکار و غیرورزشکار از آزمون t مستقل استفاده شد (05/0>p). نتایج نشان داد که میزان هورمون رشد پلاسما تنها بلافاصله پس از تمرین بین دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار معنی دار بود (002/0=p) و قبل و 24 ساعت بعد از تمرین تفاوت معنی داری نداشتند. همچنین میزان تغییرات هورمون رشد در گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری داشتند ولی در میزان تغییرات هورمون رشد در هر گروه با مصرف مکمل ملاتونین و بدون مصرف ملاتونین تفاوت معنی داری مشاهده نشد. این یافته ها نشان دهنده نقش اصلی و قوی تر فعالیت بدنی است. فعالیت مقاومتی در سالمندان موجب افزایش معنی دار هورمون رشد و در نتیجه پیشگیری از سارکوپنی می شود.

کلمات کلیدی