با فرض همگنی سرمایه انسانی، موسسات مالی در تخصیص اعتبارات، تنها شاخص‌های سرمایه فیزیکی، توانمندی مالی و سوابق اعتباری متقاضیان را ملاک تصمیم‌گیری خود قرار میدهند که پیامد غفلت آن، نتایج پراکنده و متناقض مطالعات است. در ادبیات نظری جدید ضمن تاکید بر ناهمگنی سرمایه انسانی، عنوان می‌شود که بین توسعه سرمایه انسانی و انباشت سرمایه فیزیکی رابطه مکملی وجود داشته و عدم توجه به اثر توأمان آن‌ها در فرآیند تاثیرگذاری توسعه مالی بر نابرابری درآمد، نتایج گمراه کننده‌ای را به همراه دارد که در مطالعات داخلی نیز این موضوع مورد توجه واقع نشده است. در این مقاله ارتباط بین توسعه مالی و نابرابری درآمد در ایران تحت فرض ناهمگنی سرمایه انسانی مورد بررسی قرار گرفته و اثر توامان ترکیب سرمایه انسانی و انباشت سرمایه فیزیکی بر نابرابری درآمد، آزمون می‌گردد. الگوسازی داده‌ها و اطلاعات آماری در این تحقیق بر پایه الگوی رگرسیون آستانه‌ای است که در مقایسه با سایر روش‌های تخمین، برآوردهای سازگارتری ارائه می‌نماید. نتایج با استفاده از داده‌های سری زمانی مربوط به سال‌های 1393-1348 نشان می‌دهد که سرمایه انسانی جدا از اثر مستقلی که بر نابرابری درآمد دارد، در ترکیب با سرمایه فیزیکی، به صورت توامان نابرابری درآمد را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

کلمات کلیدی