زعفران (.Crosus sativus L) گیاه زراعی بسیار با ارزشی است که در منطقه خراسان از اهمیت ویژه‌ای به عنوان یک گیاه نقدینه‌ای برخوردار است. استان خراسان بزرگ نزدیک به ۹۷ درصد از تولید زعفران کشور را به خود اختصاص داده است. به منظور ارزیابی برهمکنش روش کاشت و توع تغذیه گیاهی بر ویژگی‌های بنه و عملکرد زغفران، تحقیقی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد طی دو سال زراعی ۱۳۸۹-۱۳۸۸ و ۱۳۹۰-۱۳۸۹ به صورت کرت‌های دوبار خرد شده در قالب بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل ارتفاع پشته (صفر کرتی)، پشته ۲۰ و ۴۰ سانتی‌متری)، کود دامی ( ۱۰ و ۶۰ تن در هکتار) و کود میکرو دلفارد (مصرف و عدم مصرف کود میکرو) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که اثر ارتفاع بستر بر وزن و قطر بنه، تعداد و وزن بنه دختری و تعداد گل در سال‌های آزمایش معنی‌دار بود. بیشترین وزن خشک و قطر بنه، تعداد و وزن بنه دختری و تعداد گل در تیمار کشت کرتی مشاهده شد، البته کشت کرتی تفاوت معنی‌داری با ارتفاع بستر ۲۰ سانتی‌متر نشان نداد. از طرفی مصرف کود دامی به همراه مصرف کود میکرو به صورت محلول‌پاشی روی برگ تأثیر معنی‌داری بر وزن و قطر بنه، تعداد گل و وزن خشک کلاله داشت. اثر متقابل ارتفاع بستر، کود دامی و میکرو نشان داد که بیشترین قطر بنه و تعداد گل در تیمار کشت کرتی به همراه ۱۰ تن کود دامی در شرایط مصرف کود میکرو به دست آمد. به طور کلی، با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق به نظر می‌رسد که کشت زعفران به صورتی کرتی به همراه مقدار مناسب کود دامی و کود میکرو در شرایط آب و هوایی مشهد، عملکرد مطلوبی به همراه داشته باشد.

کلمات کلیدی