سازند گچساران به عنوان پوش سنگ مخزن نفتی آسماری در حوضه زاگرس محسوب می شود که در مناطق فروافتادگی دزفول لرستان تا حوضه خلیج فارس - گسترش دارد. ضخامت لایه های تشکیل دهنده این بخش به تدریج از قاعده به سمت بالا، کاهش پیدا کرده و عمده لیتولوژی آن شامل انیدریت، مارنهای خاکستری و قرمز، نمک و میان لایه های آهکی می باشد. مطالعات پتروگرافی این بخش بافت های نودولار، جانشینی، انترالیتیک، پورفیروبلاستیک، جریانی، اسفرولیتی، لانه زنبوری، چوب کبریتی مشاهده شده است. در مطالعات پتروگرافی 3 کمربند محیط بالای جزر و مدی ) Supratidal (، بین جزر و مدی ) Intertidal ( و لاگون ) Lagoon ( که همگی مربوط به ناحیه پشت رمپی یک پلاتفرم کربناته میباشند، شناسایی شد. تغییرات عمودی میکروفاسیسها محیط رسوبگذاری بخش 5 سازند گچساران را یک پهنه وسیع سبخایی لاگونی توصیف میکند. که در هر مرحله پیشروی دریا، مارنها و کربناتهای محیط لاگونی و مادستونهای فاقد فسیل پهنههای جزر و مدی تشکیل گردیدهاند. سپس افزایش تبخیر سبب ایجاد یک فاز پسروی شده که در نتیجه آن بلورهای انیدریت )ژیپس( در یک محیط سبخایی گسترش یافتهاند. پسروی دریا در آخرین مراحل، منجر به شکلگیری یک کفه نمکی شده که لایههای نمکی در آن رسوب نموده اند. اهمیت سازند گچساران پوش سنگ مخازن نفت و گاز و همچنین نقش اساسی آن به عنوان مرز میان سازندهای پرفشار و کم فشار ) نقطه جداره گذاری( سبب شده که این سازند در مطالعات رسوب شناسی و چینه شناسی مورد توجه قرار گیرد.

کلمات کلیدی