بهبود کیفیت زندگی در یک مکان و یا برای اشخاص و گروه‌های خاص همواره کانون اصلی توجه برنامه ریزان بوده است. همچنین در نزد هر یک از افراد جامعه مسکن پاسخگوی یکی از نیازهای حیاتی بوده لذا به جهت تلاش برای نگهداشت جمعیت در مناطق روستایی، گرایش دولت‌ها به فراهم کردن مسکن روستایی در دهه‌های اخیر بسیار قابل‌توجه هست. این تحقیق باهدف شناسایی شاخص‌های تأثیرگذار متغیر کیفیت زندگی بر کیفیت مسکن با به‌کارگیری روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و تحلیل فضایی انجام‌شده است. با توجه به مطالعات میدانی صورت گرفته از 11 روستای بالای 100 خانوار بخش شاندیز تعداد 8 روستا به‌طور تصادفی انتخاب‌شده‌اند. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران و با خطای 065/0 درصد برای خانوارهای روستاهای نمونه برابر با 217 نفر می‌باشد. در این تحقیق متغیر کیفیت زندگی با 10 شاخص و 3 بعد اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی و متغیر کیفیت مسکن هم با 10 شاخص و 4 بعد کالبدی، زیست‌محیطی، معیشت و اقتصاد و آسایش و رفاه انتخاب‌شده‌اند. واحد تحلیل در این پژوهش خانوار می‌باشد. اطلاعات استخراج‌شده از پرسشنامه‌های موردنظر، با استفاده از روش‌های تجزیه‌وتحلیل آماری در محیط نرم‌افزار SPSS و انجام تحلیل مسیر با نرم‌افزار EQS موردبررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق که با استفاده از آزمون همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که در بین ابعاد کیفیت زندگی تنها بعد اجتماعی با متغیر کیفیت مسکن و بعد معیشت و اقتصاد هم در متغیر کیفیت مسکن با متغیر کیفیت زندگی رابطه معنادار نداشته و سایر ابعاد با متغیرهای تحقیق دارای رابطه معنادار بوده همچنین از بین 10 شاخص متغیر کیفیت زندگی 5 شاخص عدالت اقتصادی، رضایت از دسترسی، بهزیستی فردی، کیفیت محیط و مسکن وارد مدل شده و 46 درصد تغییرات مربوط به متغیر وابسته را تبیین می‌کنند. همچنین در بین شاخص‌های کیفیت زندگی، عدالت اقتصادی با میزان رابطه 55/0 و ضریب تأثیر 57/0 بیشترین تأثیر را بر تغییرات کیفیت مسکن روستاها برجای گذاشته است.

کلمات کلیدی