مدیریت کود یک عامل مهم در موفقیت کشت گیاهان دارویی است. در این پژوهش شناسایی کودهای مناسب رشد و نمو و سازگار با محیط زیست، که بتوانند اثرات مطلوبی بر شاخصهای کمی و کیفی گیاه دارویی پنیرک داشته باشند مورد بررسی قرار گرفته است. این آزمایش بهصورت فاکتوریل سه عاملی با استفاده از فاکتورهای ورمی کمپوست (صفر و 10 تن در هکتار)، نیتروکسین ( تلقیح و عدم تلقیح) و سوپر فسفات زیستی ( تلقیح و عدم تلقیح) در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با هشت تیمار و چهار تکرار در سال 1394 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه تربت حیدریه به اجرا درآمد. مقایسه میانگینها توسط آزمون مقایسهای چند دامنهای دانکن در سطح احتمال 5% انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که بالاترین 1574 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد دانه ( 515 کیلوگرم در هکتار) در اثر کاربرد / عملکرد رشد زایشی شامل گل خشک ( 58 6 درصد) با کاربرد تیمار ترکیبی / تیمار نیتروکسین بدست آمد و بالاترین عملکرد تعداد گل در هکتار و میزان موسیلاژ گل ( 7 نیتروکسین با سوپر فسفات زیستی حاصل شد درحالیکه این تیمار باعث تولید کمترین عملکرد دانه گردید. همچنین 106 میلیگرم در کیلوگرم) با کاربرد تیمار ترکیبی نیتروکسین و ورمی / بیشترین عملکرد گل تازه و آنتوسیانین گل ( 59 کمپوست به دست آمد. بررسیها مشخص کرد که اثر تیمارها روی شاخص وزن هزار دانه معنیدار نشده است. نتایج نشان داد کودهای زیستی میتوانند در کشاورزی پایدار بهعنوان یک جایگزین مناسب برای کودهای شیمیایی در تولید گیاه دارویی پنیرک مورد استفاده قرار گیرند.

کلمات کلیدی