مطالعات ترجمه رشته‌ای نوپاست که در نیمۀ دوم قرن بیستم در غرب پایه‌گذاری شده و در این زمان نسبتاً کوتاه رشد چشمگیری یافته است. به‌رغم برنامه‌ها و کنفرانس‌های متعددی که در این زمینه بوده، ابهام‌هایی دربارۀ جنبه‌های مختلف پژوهش‌های علمی ترجمه مانند جهت و گرایش آن مشهود است. پژوهش حاضر با روشی توصیفی در صدد بوده پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد دو دانشگاه مادر در ایران را یعنی دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه علامۀ طباطبایی تهران در رشتۀ ترجمه بررسی کرده و موضوعات و حوزه‌های پژوهشی پوشش‌یافته را شناسایی کند. بدین منظور، تمام پایان‌نامه‌های دو دانشگاه مذکور با استفاده از تحلیل اسناد و موضوعی بررسی شده‌اند. ابتدا با بررسی عناوین، چکیده، سؤالات پژوهش و محتوای هر پایان‌نامه، کلیدواژه‌ای گویای موضوع کلی آن پژوهش انتخاب شده است. با استفاده از این کلیدواژه‌ها و دسته‌بندی آن‌ها به مقوله‌های هم‌موضوعِ بزرگ‌تر، 29 دستۀ موضوعی شناسایی و توصیف شده‌اند. با الهام از چرخش‌های مطالعات ترجمه، پژوهش‌ها مجدداً دسته‌بندی شده و حوزه‌های پژوهشی تبیین شده‌اند و سپس با الهام از نقشۀ هولمز، نقشۀ این پژوهش‌ها ترسیم شده است. بررسی و دسته‌بندی این پژوهش‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد پایان‌نامه‌های این دو دانشگاه و به‌طور کلی پژوهش‌های ترجمه در ایران، تقریباً اغلب حوزه‌های اصلی مطرح در مطالعات ترجمه را در برگرفته و تنوع موضوعات میان‌رشته‌ای مشهود است.

کلمات کلیدی