یکی از مهمترین دغدغه های متفکران و فلاسفه، شناخت حق تعالی و صفات و اسمائش است. عمده تفکر در خصوص صفات خداوند متعال تقسیم آن به صفات ثبوتیه و صفات سلبیه است. اما در مقابل تفکر رایج، دیدگاه دیگری است که اتصاف خداوند به صفات ثبوتی را انکار نموده و تنها صفاتی که خداوند به آن متصف است، صفات سلبیه می داند، این دیدگاه که به نظریه الهیات سلبی یا الهیات تنزیهی مشهور است و در راس این نظریه قاضی سعید قمی و ابن میمون اندلسی بوده، بر این اعتقاد است که آنچه که به عنوان صفات ثبوتیه درمورد حق تعالی ذکر می شود، به سلب نقیضشان بر می گردند؛ آنها می گویند با توجه به این مطلب که اصالت از آن ماهیت است نه وجود ونیز بین وجود حق تعالی و وجود مخلوقات اشتراک لفظی است و سنخیت بین وجود خداوند متعال و سایر موجودات نیست، لذا حق تعالی فقط به صفات سلبیه متصف است.

کلمات کلیدی