اثر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره‌‌ بر عملکرد، قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص‌های لاشه و بافت شناسی روده جوجه‌های گوشتی نر بررسی شد. تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه رأس ٣٠٨ به7 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه اختصاص داده شد. داده‌ها در قالب طرح کاملاً تصادفی آنالیز آماری شدند. تیمارهای آزمایشی شامل افزودن دو سطح اسید کلریدریک (1/5 و 3 درصد)، دو سطح اسید بوتیریک (0/2 و 0/4 درصد) و دو سطح مخلوطی از آنها (4/5+0/1 و 3+0/2 درصد به ترتیب اسید کلریدریک+ اسید بوتیریک) و یک تیمار شاهد بود. نتایج نشان داد که تأثیر افزودن اسید کلریدریک و اسید بوتیریک به جیره بر میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار نبود؛ با وجود این، تیمار اسید کلریدریک در سطح 3 درصد کمترین و تیمار اسید بوتیریک در سطح 0/4 درصد بالاترین میانگین وزن و افزایش وزن روزانه بدن را داشتند. اسیدهای افزوده شده اثر معنی‌داری بر ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد نسبت به تیمار شاهد داشتند و در تیمارهای اسید کلریدریک با سطح 3 درصد و استفاده توأم آن با اسید بوتیریک (2+0/3درصد) بالاترین مقدار بود. اثر تیمارها بر قابلیت هضم ظاهری پروتئین، جمعیت میکروبی روده کوچک، شاخص‌های لاشه و بافت شناسی روده جوجه‌های گوشتی در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار نبود. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از اسید کلریدریک و اسید بوتیریک در جیره‌های غذایی تأثیر مثبتی بر عملکرد، شاخص‌های لاشه و مورفولوژی روده کوچک جوجه‌های گوشتی نداشت.

کلمات کلیدی