مقدمه باتوجه به اینکه مشکل اصلی کودکان با آسیب شنوایی، کاستیهای زبانی و ارتباط است اما در مطالعات مختلف، به نقص تعادلی معلولین شنوایی در مقایسه با افراد طبیعی اشاره شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره برنامهی تمرینی منتخب بر تعادل کودکان مبتلا به اختلال شنوایی میباشد. روش کار تعداد 20 پسر ناشنوای 8 تا 14 ساله در این مطالعه وارد شدند و پس از گرفتن آزمون تعادل ایستا و پویا به- عنوان پیش آزمون، به صورتی تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله در یک دوره تمرین منتخب که شامل 10 تا 12 جلسه تمرینی بود شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت به فعالیت روزمره خود پرداختند. در هر دو مرحلهی پیش آزمون و پس آزمون جهت ارزیابی تعادل ایستا از آزمون تعادل لک لک و جهت ارزیابی تعادل پویا و عملکرد تعادلی افراد از آزمون برونینکز اوزرتسکی استفاده شد و در پایان نتایج در دو گروه مقایسه شد. بهمنظور بررسی توزیع طبیعی دادههای تحقیق از آزمون شاپیرو ویلک و برای آزمون فرضیه تحقیق از آزمون تی مستقل و تی همبسته با استفاده از نرمافزار Spss )نسخه 21 ) استفاده شد. نتایج میانگین سن بیماران در گروه شاهد 66 / 1 ± 9 / 10 سال و در گروه مداخله 54 / 1 ± 2 / 10 سال بود. نمره آزمون لک لک در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه شاهد 03 / 21 ± 03 / 9 و در گروه مداخله 29 ± 66 / 26 واحد افزایش یافت. p=137 / 0 نمره آزمون عملکرد تعادلی تبحر حرکتی برونینکز اوزرتسکی نیز در گروه شاهد 11 / 20 ± 65 / 8 کاهش و در گروه مداخله 94 / 23 ± 99 / 13 واحد افزایش یافت. (p=034 / 0) نتیجه گیری این مطالعه نشان داد که یک دوره برنامهی تمرین منتخب تعادلی میتواند موجب ارتقاء عملکرد تعادلی پویا و ایستا در کودکان ناشنوا شود. بنابراین پیشنهاد میشود این برنامههای تمرینی در برنامهی توانبخشی این کودکان گنجانده شود.

کلمات کلیدی