با توجه به اهمیت تولید و خواب ریزغده سیبزمینی، پژوهشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصـادفی بـا سـه تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۲اجرا شد. تیمارها شامل محلولپاشی تنظیمکننـدههـا در دو مرحلـه رشـد فیزیولوژیک )آغازش استولون و آغازش غدهدهی( و سطوح تنظیمکننده رشد )شاهد، ۱۰۰و ۲۰۰میلیگرم در لیتـر پـاکلوبوترازول، ۱۰۰و ۲۰۰میلیگرم در لیتر بنزیل آمینوپورین( بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای پاکلوبوترازول، صفات تعداد ریزغده در بوتـه، وزن ریزغـده و طول و قطر ریزغده را به طور معنیداری کاهش دادند. بنزیل آمینوپورین تأثیر معنیداری بر تیمارهای یاد شده نداشت. مچنین، بین سطوح غلظت پاکلوبوترازول از نظر صفت عملکرد ریزغده تفاوت معنیداری مشاهده نشد. کـاربرد غلظـتهـای ۱۰۰و ۲۰۰میلـیگـرم در لیتـر پاکلوبوترازول در هر دو مرحله آغازش استولون و غدهدهی، به طور معنـیداری زمـان رسـیدن بـه ۹۰ ، ۵۰ ،۱۰ ،۵و ۹۵درصـد حـداکثر جوانهزنی ریزغدههای سیبزمینی را نسبت به شاهد افزایش داد و بیشترین تأثیر آن بر صفات یاد شده در مرحله آغازش غدهدهـی بـود. در مقابل، کاربرد تیمارهای بنزیل آمینوپورین در مرحله آغازش غدهدهی، تمامی صفات جوانهزنـی را بـه طـور معنـیداری کـاهش داد، ولـی تفاوتی بین غلظتهای مختلف مشاهده نشد.

کلمات کلیدی