هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت خودآگاهی بر بهبود روابط والد-فرزندی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه شهر مشهد بود. جامعه مورد مطالعه عبارت از تمامی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه در مدارس شهر مشهد در سال تحصیلی 95-1394 بود. نمونه مورد مطالعه عبارت بود از 30 دانش‌آموز دختر مقطع متوسطه که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند وﺑﻪﻃﻮرﺗﺼﺎدﻓﻲدر دوﮔﺮوه15ﻧﻔﺮیآزﻣﺎﻳﺶوﻛﻨﺘﺮل جایگزین شدند.در مطالعه حاضر پس از انتخاب و جایگزینی آزمودنی‌ها، برای افراد گروه‌های آزمایشی، جلسات آموزش گروهی مهارت خودآگاهی به مدت هشت جلسه برگزار شد. افراد گروه کنترل نیز هیچ مداخله‌‌‌ای دریافت نکردند. ابزار‌‌‌های مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه رابطه ولی – فرزندی فاین. برای تجزیه و تحلیل داده‌‌‌های به دست آمده از تحلیل کوواریانس استفاده شد نتایج نشان داد که تمامی مولفه‌‌‌های والد فرزندی در گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری دارند. به طور کلی بر اساس این یافته‌‌ها می‌توان گفت آموزش مهارت خودآگاهی در پس آزمون باعث بهبود روابط والد فرزندی و کاهش نمرات خشم(پدرانه) و آزردگی / سردرگمی نقش(مادرانه) شده است. همچنین این آموزش نمرات افراد را در عاطفه مثبت (پدرانه)، آمیزش (پدرانه)، ارتباط یا گفت و شنود(پدرانه)، عاطفه مثبت (مادرانه)، همانندسازی(مادرانه)، ارتباط یا گفت و شنود(مادرانه) را افزایش داده است.

کلمات کلیدی