هدف: امروزه گردشگری از راهبردهای مؤثر در توسعۀ روستایی می‌باشد که پایداری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی را به همراه دارد؛ به همین دلیل جوامع اقدام به برندسازی در عرصۀ گردشگری می‌کنند تا با ایجاد تمایز و موقیعت خاص برای مقصد، گردشگری روستایی توسعه یابد. روش: روش تحقیق در این پژوهش، از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی- تحلیلی است که بخش عمده‌ای از داده‌های آن براساس مطالعات میدانی و با روش نمونه‌گیری (کوکران) از سطح 167 خانوار نمونه منطقه جمع‌آوری شده است. یافته‌ها: یافته¬های پژوهش حاکی از آن است که در زمینۀ توزیع فضایی متغیر مستقل (برند گردشگری روستایی)، روستای جاغرق و ابرده علیا به ترتیب با میانگین‌های 84/3 و 74/3 بیشترین رقم و روستای گراخک با میانگین 82/1 کمترین رقم و در توزیع فضایی متغیر وابسته (پایداری شاخص‌های اقتصادی)، روستای جاغرق و ابرده علیا به ترتیب با میانگین‌های 35/4و 09/4 بیشترین رقم و روستای گراخک با میانگین 28/1 کمترین رقم آماره را به خود اختصاص داده‌اند. همچنین، ایجاد برند گردشگری و پایداری اجتماعی در هشت روستا دارای هم‌بستگی مستقیم می¬باشد. در نهایت، با اجرای آزمون تحلیل مسیر در چندین مرحله، متغیر «تجهیزات گردشگری» به عنوان یکی از شاخص‌های متغیر مستقل با 472/0 درصد بیشترین تأثیرات را بر پایداری به همراه داشته است. محدودیت‌ها: دسترسی به روستاییان و به ویژه دهیاران و کسب اطلاعات در راستای اهداف تحقیق، عمده‌ترین چالش تحقیق حاضر است. راهکارهای عملی: با توجه به این نتایج، توجه به محصولات خاص در منطقۀ مورد مطالعه، توجه ویژه به بعد کارآفرینی در نواحی روستایی، فراهم‌کردن تجهیزات گردشگری در سطح روستاهای مورد مطالعه، بازیابی عناصر فرهنگی و توجه به آداب و رسوم محلی و غیره توصیه می‌شود. اصالت و ارزش: یافته‌های این تحقیق می‌تواند در جهت برطرف‌ساختن نقاط ضعف و تقویت نقاط قوّت متناسب با برند گردشگری و تأثیر آن بر پایداری اجتماعی در روستاهای منطقه مورد مطالعه مفید بوده و الگویی جهت استفاده در دیگر مناطق کشور باشد.

کلمات کلیدی