ماهیت وکالت و موضوع آن اعطای نیابت است و به موجب آن، وکیل به نیابت از موکل خود اقدام می¬کند. در واقع، وکیل اختیار خود ‏را از موکل اخذ می¬¬کند. بنابراین، امکان عزل وکیل در هر زمان توسط موکل در وکالت ساده وجود دارد و موکل هر زمان بخواهد ‏می¬تواند، خود، موضوع وکالت را انجام دهد و یا با انجام عمل منافی وکالت، موضوع آن را منتفی کند. اصولا، موکل می¬تواند در ‏وکالت ساده وکیل جدیدی انتخاب کند و یا ضم وکیل نماید تا وکیل نخست با وکیل دوم مجتمعا یا مستقلا اقدام نمایند و در صورت ‏تصریح بر اجتماعی بودن وکیل منضم با وکیل سابق، وکالت استقلالی وکیل نخست به اجتماعی تبدیل می شود. حال سوالی که مطرح ‏می شود این است که اولاآیا ضم وکیل بعد از انعقاد وکالت نخست امکان پذیر است و در صورت پاسخ مثبت، در چه مواردی امکان ‏دارد؟ و ثانیا در صورت امکان، با ضم وکیل و عدم تصریح موکل بر استقلالی یا اجتماعی بودن آنان، آیا وکالت وکیل نخست که طبیعتا ‏استقلال داشته، تبدیل به وکالت اجتماعی می¬شود یا آن که وکالت نخست به حالت استقلالی باقی می ماند؟ در پاسخ به سوال مذکور ‏می بایست میان انواع وکالت ( ساده، بلاعزل و وکالت درمقام بیع) قائل به تفکیک شد و به عنوان قاعده گفت هر جا که وکالت حقی ‏برای وکیل ایجاد کند و یا در شرط عدم فسخ وکالت ذینفع باشد یا وکالت شرط ضمن عقدی بوده که ضم بعدی وکیل موجب بر هم ‏خوردن تعادل قراردادی عقد اصلی و به زیان مشروط له باشد، حسب مورد، امکان ضم وکیل و یا تحدید اختیار وی از طریق تبدیل ‏وکالت استقلالی به اجتماعی ممکن نیست. ‏

کلمات کلیدی