کارآفرینی به عنوان یکی از حلقه‌های تأثیر‌گذار در امر توسعه، روشی مورد توجه جهت حل معضل بیکاری در بسیاری از جوامع است. هدف این مقاله، بررسی عوامل تأثیرگذار بر پتانسیل کارآفرینی دانشجویان می‌باشد. جامعۀ آماری، کلیۀ دانشجویان دانشگاه تبریز -15720- در سال تحصیلی 92-1391 هستند که 321 نفر با روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی انتخاب و داده‌ها جمع‌آوری و برای تحلیل داده‌ها از ضریب هم‌بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. براساس نتایج میانگین نمرۀ پتانسیل کارآفرینی دانشجویان -28/70- متوسط رو به بالا بوده و در بین ابعاد متغیر پتانسیل کارآفرینی بعد توفیق‌طلبی -30/77- بالاترین نمره را داشته است. همچنین، مشخص شد که با مثبت‌ترشدن ارزیابی و نگرش دانشجویان به خوداشتغالی، کار و تحرک اجتماعی، نمرۀ پتانسیل کارآفرینی آن‌ها بهبود یافته است. از طرفی، شیوۀ تربیتی دموکراتیک باعث تقویت کارآفرینی دانشجویان شده است. در تحلیل‌های رگرسیونی نیز مشخص شد پتانسیل کارآفرینی نمونه، از متغیر نگرش به خود‌اشتغالی -34/0- بیشتر متأثر است و بعد از آن متغیرهای شیوۀ تربیتی والدین -26/0-، ارزیابی از تحرک اجتماعی -20/0- و نگرش به کار -13/0- به ترتیب بیشترین نقش را در تبیین متغیر وابسته دارند.

کلمات کلیدی