روستا کالبد زندگی است که روح پرهیاهوی انسان‌‌ها و طبیعت در آن دمیده می‌شود و فضای به همراه مبلمان زیبا، آذین این کالبد است. هر تمدن و ملیتی با توجه به فرهنگ، دین، آداب و سنن خود اقدام به طراحی فضاهای زندگی و در نهایت ساخت آن فضاها می‌کند. درگذشته، قرارگیری برخی از بناها با کاربردهای عمومی در مجاورت فضاهای عمومی، محیطی بسیار مناسب و دلنشین، جهت توقف عابرین پیاده، ایجاد می‌نمود که نمونه‌هایی از این قبیل به عنوان عناصر ابتدایی مبلمان روستایی به شمار می‌رفت. اما با گذشت زمان و ورود تکنولوژی مدرن و از همه مهم‌تر، مهاجرت روستاییان به شهرها و بیکاری، ساختار روستا نیز دگرگون شده است. زیرا متناسب با گذشت زمان و تحولات اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی، نیازمندی‌های رفاهی روستاییان نیز دچار تغییر و تحول شده است. بر این اساس در بعد کالبدی نیز روستاییان جهت افزایش رفاه خود نیازمند به عناصر کالبدی کاربردی متعددی می‌باشند که امروزه از آنها به عنوان مبلمان فضای کالبدی یاد می‌شود که تکمیل کننده زندگی انسانی در سکونتگاه‌ها می‌باشد. مبلمان روستایی مناسب و کارآمد نه تنها موجب ارتقاء کیفیت محیط روستایی می‌شود و تاثیر مطلوبی بر ذهن افراد می‌گذارد، بلکه می‌تواند در آنها حس تعلق خاطر نسبت به فضای روستایی و به عبارتی سبب پایدار سازی روستا شود. در این پژوهش ابتدا با روش توصیفی یک چهارچوب نظری برای مبلمان روستایی به عنوان ابزار پایدارسازی محیط روستایی ارائه شده است و متعاقب آن اثرات مبلمان در پایدارسازی محیط روستایی و نهایتا نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات ارائه شده است.

کلمات کلیدی