زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی هر جامعه‌ای هستند که می توانند عنصری کلیدی در حفظ و اجرای برنامه‌های محیط زیست باشند. لذا هر برنامه‌ای که بدون توجه به این گروه تأثیرگذار تدوین شود، بی‌شک ناموفق و شکست خورده خواهد بود. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش زنان به عنوان نیمی از منابع انسانی و ابزاری مؤثر در تحقق اهداف توسعه پایدار انجام یافته است. روش کار از نوع توصیفی ـ تحلیلی با جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه‌ای، مشاهدات میدانی و پرسشنامه بوده و کلیه آمارهای از مرکز آمار ایران جمع آوری گردید. واحد تحلیل روستا بوده و جامعه آماری را نیز زنان 4روستای ازغد، خانرود، مغان و مایان علیا با حجم 40 نفر تشکیل داده است. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها در نرم افزار spss از آزمون‌های همبستگی پیرسون و اسپیرمن، Tتک نمونه ای و دو نمونه ای مستقل، یومن-وایت نی، کروسکال والیس و در نرم افزار Excel از روش تاپسیس برای رتبه بندی هر یک از روستاها در رابطه با حفظ محیط زیست استفاده شده و همچنین برای نشان دادن توزیع فضایی روستاهای مورد بررسی روی نقشه از نرم افزار Arc GIS استفاده گردیده است. نتایج تحقیق از طریق آزمون T نشان داد که آموزش بیشترین وزن و تاثیر را در اقدامات زنان برای حفظ محیط دارد. از طرف دیگر مقایسه بین گروهی آزمون کروسکال والیس و یومن- وایت نی نشان داد که بین گروه های مختلف، سنی، جنسی و تحصیلاتی تفاوت نظری در ارتباط با محیط زیست وجود ندارد و تقریبا نگرشها در را بطه با حفظ محیط زیست همسو می باشد. همچنین، بر اساس نتایج مدل تاپسیس، ملاحظه می‌شود که روستای خانرود(651/0) در حفظ محیط زیست رتبه بالاتری را نسبت به چهار روستای مورد مطالعه کسب نموده است.

کلمات کلیدی