در روزگار ساسانی، بردستان(نجیرم) که در دوازده فرسنگی غرب سیراف بر ساحل خلیج فارس واقع شده بود و به عنوان یکی از عمده ترین بندرگاههای ایرانی در جهت ایجاد پیوندهای تجاری با مناطق کرانه ای، پس کرانه ای و فرامنطقه ای مورد بهره برداری قرار می گرفت،از حیث جغرافیایی، نظامی و اقتصادی از اهمیت فراوانی برخوردار بود.درست است که فتح مناطق مختلف ایران را نباید معادل با اسلام پذیری ایرانیان به شمار آورد، اما، شمار گروندگان به اسلام در نجیرم و اهمیت جغرافیایی و فرهنگی این شهرایجاب می کرد که مسجد بزرگی در روزگار خلافت عمربن عبدالعزیز اموی در آن ساخته شودکه هنوز هم پابرجا و قابل استفاده است. هرچند این مسجد در گذر زمان نزدیک به سه بار تعمیر و بازسازی شده است اما، وسعت و گنجایش آن از یک سو و سبک معماری و هنری آن از سوی دیگر، در کنار اهمیت تاریخی که از آن برخوردار است،لزوم توجه و بازشناسی آن را دوچندان می سازد. این مقاله می کوشد تا به روش توصیفی تحلیلی، گامی در راستای ضرورت یاد شده بردارد و از این رهگذر، به بازخوانی بخشی از هویت فرهنگی و تمدنی ایران زمین همت گمارد.

کلمات کلیدی