نابسامان بودن فضاهای شهری و عدم انطباق آنها با نیازهای کودکان، سبب تغییر در الگوهای فعالیتی آنها، عدم استقبال از تحرک و جابه جایی و بروز عارضه های جسمی و سلامت شده است؛ لذا ساماندهی فضاهای شهر مطابق با نیازهای آنها در واقع بازگرداندن این گروه مهم اجتماع به زندگی اجتماعی دوباره است. هدف پژوهش حاضر ارزیابی پتانسیل های شهر مشهد جهت تبدیل شدن به شهر دوستدار کودک با تاکید بر فضاهای بازی و سبز و همچنین سلامت و بهداشت کودکان می‌باشد. روش تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع کاربردی است. جهت جمع آوری داده های کمی از پرسشنامه‌ی محقق ساخته بر اساس استانداردهای یونیسف استفاده شده و لذا روایی صوری آن مورد تایید است. جهت بررسی روایی محتوایی از تکنیک تحلیل عاملی تاییدی استفاده شده که 847/0 ارزیابی شد و مورد تایید است، جهت سنجش پایایی ضریب آلفای کرونباخ برابر 65% به دست آمد که این میزان مورد قبول است. جامعه‌ی آماری والدین کودکان 6-12 سال و همچنین نمونه‌ای 35 تایی از کودکان در تحلیل‌های کیفی بوده اند. جهت آزمون فرضیات با توجه به نرمال بودن داده ها از آزمون t برای بررسی وضع موجود و میزان تاثیر شاخص ها استفاده شده است. همچنین در بخش کیفی از روان شناسی محیطی نقاشی‌های کودکان 6-12 با مراجعه به مدارس ابتدایی و بیمارستان تخصصی دکتر شیخ استفاده شد. به منظور تحلیل داده‌های کمی از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج حاکی از این است که شاخص بهداشت و درمان بر اساس استانداردهای یونیسف در کلان شهر مشهد در سطح قابل قبول (بالاتر از متوسط) ارزیابی شد اما شاخص فضاهای بازی و سبز پایین تر از حد متوسط با میانگین(8/2) ارزیابی شد. به طور کلی وضع موجود شهر مشهد از منظر شاخص های شهر دوستدار کودک با فاصله از شهرهای جهانی دوستدار کودک تعریف می‌شود.

کلمات کلیدی