اینولین یک پلیمر زیستی ذخیرهای متشکل از مولکولهای D - )2 فروکتوز با پیوندهای ) 1 β بوده که در انتها واجد یک مولکول D گلوکز با پیوند -)1 2( α می باشد. پیکربندی اینولین و آرایش مونومرهای فروکتوز باعث میشود اینولین در دستگاه گوارش انسان غیر قابل هضم باشد و سطوح قند خون افزایش پیدا نکند. دلایل اصلی توجه به اینولین، انتشار یافتههایی است که نشان میدهد اینولین اثرات سودمندی برترکیب فلور روده، جذب مواد معدنی، ترکیب چربی خون و جلوگیری از سرطان رودهی بزرگ دارد. اینولین در دستهی فیبرهای غذایی محلول در آب قرار گرفته و بدلیل خواص پریبیوتیک و بیفیدوژنیک به عنوان یک مادهی فراسودمند بکار میرود. همچنین اینولین میتواند موجب بهبود ویژگیهای رئولوژیکی، بافتی و حسی غذاهای فراوری شده شود. اینولین در صنایع مختلف غذایی مانند لبنیات، نانوایی و قنادی کاربرد دارد. مقدار اینولین در گیاهان مختلف از 1% در موز تا بیشتر از 11 % در ریشهی کاسنی متغیراست. اینولین نوع فروکتان به طور عمده در انواع گیاهان دو لپهای متعلق به تیرهی آستراسه شامل کاسنی، سیب زمینی ترشی، کنگرفرنگی، قاصدک و گل کوکب یافت میشود. افزایش کاربرد اینولین در صنایع غذایی و اثرات فراسودمند و تغذیهای متعدد آن، سبب شده است تا منابع گیاهی جدید جهت جداسازی و تولید آن معرفی گردد. مطالعه حاضر به اثرات درمانی و سلامتیبخش، ویژگیهای تکنولوژیکی و پریبیوتیکی و همچنین معرفی منابع گیاهی حاوی فیبر رژیمی اینولین می پردازد.

کلمات کلیدی