تأثیر باقی‏مانده چند علف‏کش سولفونیل اوره ای مورد استفاده در کشت گندم بر کشت حفاظتی پنبه روی بقایای گندم در قالب طرح پایه بلوک‏های کامل تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار در مزرعه‏ای واقع در شهرستان سرخس در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمار‏های آزمایش شامل پنج علف‏کش از خانواده سولفونیل اوره‏ها: 1- سولفوسولفورون (آپیروس)، 2- مزوسولفورون + یدوسولفورون + مفن پایر (آتلانتیس)، 3- تریاسولفورون + دی‏کامبا (لنتور)، 4- تریاسولفورون + تربوترین (لوگران اکسترا) و 5- مت سولفورون + سولفوسولفورون (توتال) به همراه 6- شاهد بدون علف کش بودند. همه تیمارهای علف کشی در مرحله رشدی 3 تا 5 برگی گندم مصرف شدند. نتایج آزمایش نشان داد بقایای توتال، آپیروس و آتلانتیس به علت این که علف‏کش‏های پایدار مت سولفورون متیل، سولفوسولفورون و مزوسولفورون را در ترکیب خود دارند، در ابتدای رویش در پنبه مسمومیت ایجاد کردند که به صورت توقف در رشد بوته‏ها و کاهش وزن خشک اندام هوایی آن‏ها بروز کرد. ریشه پنبه فقط تحت تأثیر باقی‏مانده علف کش توتال قرار گرفت. بطور کلی خسارت ظاهری از جانب هیچ تیماری در پنبه پایدار نبود، به طوری که توقف در رشد پنبه به مرور جبران شد و در نهایت تعداد غوزه و عملکرد محصول تحت تأثیر معنی دار باقی‏مانده علف‏کش‏ها قرار نگرفت.

کلمات کلیدی