هدف: مقایسه¬ی مؤلفه¬های شناختی بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و عادی¬ حیطه پژوهش جدیدی است که نتایج آن می‎تواند در راستای روش¬های درمانی مورد توجه قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر¬¬¬، مقایسه حافظه¬کاری در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی است. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع توصیفی علی–مقایسه¬ای می باشد. بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی به ¬وسیله مصاحبه بالینی ساختار یافته برای DSM-IV و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر (به عنوان ابزار کمکی)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. همچنین تکلیف 3 بک آزمون ان بک، توسط افراد شرکت کننده انجام شد. نتایج این آزمون‎ بوسیله آزمون T مستقل و نرم افزار IBM SPSS Statistics 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که در تعداد پاسخ¬های صحیح اختلال اضطراب فراگیر و عادی در تکلیف 3 بک، در سطح 05/0 تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین میان زمان واکنش بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و عادی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه‎گیری: اگرچه ظاهراً بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر باید به¬علت تحریک¬پذیری که یکی از نشانگان اصلی این اختلال است، واکنش سریع¬تری داشته باشند، اما این ویژگی تشخیصی موید با ویژگی اصلی دیگر این اختلال یعنی دشواری در تمرکز می-تواند توجیه¬کننده زمان واکنش کندتر و تعداد پاسخ های درست کمتر نیز باشد. به¬عبارت دیگر نقص در عملکرد حافظه¬کاری و ارائه پاسخ های صحیح می‎تواند در ارتباط با عملکرد این افراد در تمرکز، به راحتی خسته شدن و بی¬قراری مطرح شود.

کلمات کلیدی