تحقیقات متعددی نشان داده است که عوامل سازمانی که توسط کارکنان درک شده است بر استرس شغلی آن ها اثر میگ ذارد. از طرفی امروزه اندیشمندان به بررسی اثرات سوء سکوت سازمانی بر کارکنان و عملکرد آن ها و سازمان پرداخته اند. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین عامل سازمانی فرصت های ارتباطی درک شده توسط کارکنان، با استرس شغلی و سکوت سازمانی در بین کارکنان انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را 230 نفر از کارکنان شرکت های هواپیمایی مشهد تشکیل می دهند که از این تعداد، با جای گذاری در فرمول نمونه گیری تصادفی کوکران، 152 نفر از کارکنان به عنوان نمونه انتحاب شدند. روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی و از نوع کاربردی می باشد. طرح نمونه گیری احتمالی بوده و روش نمونه گیری، تصادفی ساده می باشد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های با محتوای 34 سؤال و با طیف 5 گزینه های لیکرت استفاده شده است. روایی محتوایی پرسشنامه توسط تعدادی از اساتید تأیید شد و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفت. بررسی پایایی نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرار گرفت. تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش آماری مدل های معادلات ساختاری و با نرم افزار آموس انجام شد. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد فرصت های ارتباطی بر سکوت سازمانی و استرس شغلی اثر منفی و معنادار و سکوت تأثیر مثبت و معناداری بر استرس شغلی دارد. همچنین، نقش سکوت سازمانی به عنوان واسط در رابطه بین فرصت های ارتباطی با استرس شغلی مورد تأیید قرار گرفت.

کلمات کلیدی